ആനയും തയ്യല്‍ക്കാരനും

     ഇന്ന് എന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു ആനക്കഥ പറഞ്ഞു തരാം, കേട്ടോ...ഒരുപക്ഷെ ഈ കഥ കേള്‍ക്കാത്ത  പണ്ടത്തെ ഒരു കുട്ടിപോലും ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. ഇന്ന് മൃഗങ്ങളെയും . മനുഷ്യനെയും  സ്നേഹിക്കാന്‍ പണച്ചിലവുള്ള  സംഘടനകളും  ജാഥകളും ജയ്‌വിളികളും ഒക്കെ ഉണ്ടല്ലോ. എന്നാല്‍ പഴയകാലത്ത് നന്മയുള്ള കഥകള്‍ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക്‌ പറഞ്ഞുകൊടുത്ത്    അവരെ നല്ലവരായി വളര്‍ത്തി.ഇനി കഥ  കേള്‍ക്കാം അല്ലെ..   
    നാട്ടില്‍ എല്ലാപേരുടെയും  പ്രിയങ്കരനായ  കുട്ടിഗണേശന്‍ അമ്പലത്തിലെ ആനയാണ് കേട്ടോ.  നല്ല തലയെടുപ്പും  ഗാംഭീര്യവും  ഒക്കെയുള്ള അവന്‍ തികച്ചും  ശാന്തശീലനായിരുന്നു.  കൊച്ചു കുട്ടികളോടുപോലും  വലിയ ചങ്ങാത്തവും.  മുതിര്‍ന്ന ആളുകള്‍ക്ക് ഒരു കുഞ്ഞിനോടെന്നപോലത്തെ വാത്സല്യം  അവനോട് ഉണ്ടായിരുന്നു.  അവരില്‍ പലരും  അമ്പലത്തില്‍ വരുമ്പോള്‍ കുട്ടിഗണേശന് വേണ്ടി ഒരു ചെറിയ പഴമോ, ഒരുണ്ട ശര്‍ക്കരയോ ഒരു കരിമ്പിന്‍ കഷണമോ ഒക്കെ കൊണ്ട് കൊടുക്കുമായിരുന്നു, ഒപ്പം  അവന്റെ തുമ്പിക്കൈയ്യില്‍ ഒരു ചെറിയ തലോടലും.  സന്തോഷമായില്ലേ കുട്ടിഗണേശന്, കിട്ടുന്നതിന്റെ അളവിലല്ല, തന്നെ ഒന്ന് സ്നേഹിക്കുന്നു എന്നതിനാണ് അവന് സന്തോഷം. 
     ഇക്കാര്യത്തില്‍ അവന് ചില ശീലങ്ങളും  ഉണ്ടായിരുന്നു.  ദിവസവും  കുളിക്കാന്‍ പോകുന്ന വഴിക്കായിരുന്നു നാണുവാശാന്റെ തയ്യല്‍ക്കട.  കുളിക്കാന്‍ കടവിലേയ്ക്ക് പോകുമ്പോള്‍ ദിവസേന നാണുവാശാന്‍ അവന് ഒരു പഴം  നല്‍കുന്ന ശീലമുണ്ടായിരുന്നു.  ആ ശീലം  എങ്ങനെ, എന്ന് തുടങ്ങിയെന്നൊന്നും  അവര്‍ക്ക് ഓര്‍മ്മയില്ല, അതൊരു ശീലമായി, അത്രതന്നെ. 
    കടയുടെ പുറത്ത് കുട്ടിഗണേശന്‍ വന്ന് നിന്ന് തന്റെ തുമ്പിക്കൈ തയ്യല്‍ മെഷീന്റെ മുന്നിലിരിക്കുന്ന നാണുവാശാന്റെ മുന്നിലേയ്ക്ക് നീട്ടും.  നാണുവേട്ടന്‍ ഒരു പഴവും കൊടുത്ത്  ഒപ്പം  ഒരു തഴുകലും അവന്റെ തുമ്പിക്കൈയ്യില്‍ നല്‍കും.  അവന് സന്തോഷമാവും.  നാണുവാശാന്‍ തിരക്കിലാണെങ്കില്‍ ഒന്ന് കാത്തുനില്‍ക്കാനും  കുട്ടിഗണേശന്‍ തയ്യാര്‍.  പക്ഷേ ഒരിക്കലും  അവന് അങ്ങനെ കാത്തുനില്‍ക്കേണ്ടിവന്നിട്ടില്ല തന്നെ. 

    അന്നും  കുളിക്കാനായി പോകുന്ന വഴിക്ക് അവന്‍ നാണുവാശാന്റെ കടയുടെ മുന്നില്‍ നിന്നു, ഉള്ളിലേയ്ക്ക് തുമ്പിക്കൈ നീട്ടി, അവന്റെ പതിവ്  സമ്മാനത്തിനായി. അന്ന് പക്ഷേ, നാണുവേട്ടന് ഒരു കുസൃതി തോന്നി.  പഴം   നല്കുന്നതിനു പകരം  അയാള്‍ അവന്റെ തുമ്പിക്കൈയ്യില്‍ സൂചി കൊണ്ട് ചെറുതായി ഒരു കുത്ത് കൊടുത്തു.  സ്നേഹത്തോടെയുള്ള ഒരു തഴുകല്‍ പ്രതീക്ഷിച്ച കുട്ടിഗണേശന്  അത് വലിയ സങ്കടമുണ്ടാക്കി.  വിഷമത്തോടെ അവന്‍ തുമ്പിക്കൈ പിന്‍വലിച്ച് പാപ്പാനോടൊപ്പം  കുളിക്കടവിലേയ്ക്ക് നടന്നു.  കുളിക്കുമ്പോഴും  അവന് സങ്കടം  അടക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. 
    തിരികെ വരും  വഴി അവന്‍ തന്റെ തുമ്പിക്കൈയ്യില്‍ നിറയെ വെള്ളം  എടുത്തുകൊണ്ടു വന്നു.  നാണുവേട്ടന്റെ തയ്യല്‍ക്കടയുടെ മുന്നില്‍ ഒന്ന് നിന്നു.  നാണുവേട്ടന്‍ അപ്പോഴും  അവനെ  ഒരു പരിഹാസച്ചിരിയോടെ നോക്കി.  കുട്ടിഗണേശന്‍  തന്റെ തുമ്പിക്കൈ കടയുടെ ഉള്ളിലേയ്ക്ക് നീട്ടി.  വീണ്ടും  കൊതിമൂത്ത് പഴത്തിനായി തുമ്പിക്കൈ നീട്ടുകയാണെന്ന് കരുതിയ നാണുവേട്ടന്‍ ഉച്ചത്തില്‍ ഒരു പരിഹാസച്ചിരി ചിരിച്ചു.  ഉടനെ തന്നെ, കുട്ടിഗണേശന്‍ തന്റെ തുമ്പിക്കൈയ്യില്‍ കൊണ്ടു വന്ന വെള്ളം  മുഴുവനും  നാണുവാശാന്റെ ദേഹത്തും  കടയിലെ തുണികളിലേയ്ക്കും  ചീറ്റി. 
    ആകെ നനഞ്ഞുകുളിച്ച അയാള്‍ തന്റെ തെറ്റ് മനസ്സിലാക്കി തല താഴ്ത്തിയിരുന്നു.  ഒന്നും  സംഭവിക്കാത്തതുപോലെ കുട്ടിഗണേശന്‍ നടന്നകന്നു. 
    ഇതില്‍ നിന്ന് എന്റെ കുഞ്ഞുമക്കള്‍ക്ക് എന്തു മനസ്സിലായി? 
    നമ്മളെപ്പോലെ തന്നെ, എല്ലാ ജീവികളും  സ്നേഹം  വളരെയേറെ വിലമതിക്കുന്നു.    ഒരു ചെറിയ പഴം  തന്റെ വിശപ്പ് തീരാന്‍ ഒരു തരത്തിലും  പര്യാപ്തമല്ല എന്നിട്ടു കൂടി എന്നും  കിട്ടുന്ന ഒരു സ്നേഹസമ്മാനമാണ് അവന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചത്.  അത് കിട്ടാതിരുന്നത് പോട്ടെ, ഒപ്പം  ഒരു ചെറിയ നോവിക്കലും.  ഒരു ചെറിയ സൂചികൊണ്ടുള്ള കുത്ത് അവന് ശാരീരികമായി ഒരു നോവിക്കലേ അല്ലെങ്കിലും, അവന്റെ മനസ്സ് നൊന്തു, അല്ലേ മക്കളേ... നമ്മളെപ്പോലെതന്നെ എല്ലാ ജീവികളും  സ്നേഹം  വളരെയേറെ വിലമതിക്കുന്നു..
    ഇത്രയൊക്കെയായിട്ടും, അവന്റെ ശാരീരിക ബലത്തിനൊത്ത രീതിയിലല്ല അവന്‍ പ്രതികരിച്ചതെന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചില്ലേ... ഒരു ചെറിയ കുസൃതിയിലൂടെ തന്റെ പരിഭവം  അറിയിച്ചു, അത്രതന്നെ.... വിവേകം  ചിലപ്പോള്‍ നമ്മള്‍ അപ്രതീക്ഷിതമായ ഇടങ്ങളില്‍ നിന്ന് പഠിക്കേണ്ടിവരും
    പിന്നെ, ഏതൊരുവനും   അക്രമം  കാണിക്കുന്നത്  മനസ്സിനെ മുറിപ്പെടുത്തുന്ന ചില അനുഭവങ്ങളില്‍ നിന്നുമാണ്. അതുപോലെ തന്നെ, നമ്മുടെ ചുറ്റുമുള്ളവരും,   അക്രമവും  കുസൃതിയും  കാണിക്കുമ്പോള്‍ അവരെ കണ്ണുമടച്ച് പഴിക്കാതെ അതിന്റെ കാരണം  കൂടി കണ്ടെത്തി തെറ്റ് തിരുത്താന്‍ ആദ്യം  ശ്രമിക്കണം. 
    ഇന്നത്തെ കഥ ഇഷ്ടമായോ എന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക്.....
    ഇനി നമുക്ക് കുട്ടിഗണേശന്റെ കുടുംബത്തില്‍ പെട്ട ആനകളെക്കുറിച്ച് കുറെ കാര്യങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കാം.... അതിനായി ദേ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യണേ......